Poświęcamy czas opatrywaniu dziecięcych zadrapań,
a być może nie zauważamy głębokich ran małego serca…


‘Małe dziecko, by dobrze się rozwijało i wzrastało w poczuciu bezpieczeństwa,
potrzebuje wsparcia i opieki ze strony dorosłych. Potrzebuje naszej mądrości, by móc rozwinąć skrzydła.
Niestety, często nikt nie uczył nas, jak być dobrymi rodzicami…
Jak radzić sobie z lękami małego człowieka, jak prawidłowo reagować na jego burzliwe emocje, jak odnaleźć siebie jako umiejętnego, mądrego opiekuna…'



***

Nie odczytuj, nie nazywaj za mnie świata. Dla mnie.
Nie ucz, że kamyki są brzydkie, a patyki brudzą. Że różowe jest miłe, a brązowe – mniej.
Że powinienem lubić panią z kiosku. Że sosna jest ładna, a dąb – odstrasza powyginanymi gałęziami.
Że śliczne są bajeczki o misiach… Że powinienem bawić się klockami.
Że piękne jest to, co się TOBIE podoba.


Pozwól mi nie być twoją kopią. Pozwól mi być innym.
Różnym od Ciebie’.



Nie przydeptuj małych skrzydeł

***



‘Błędy…Wszyscy je popełniamy. Z niewiedzy.
Z zaniedbania. Ze zmęczenia. Popełniamy je, a one, niewyjaśnione, zostają gdzieś na dnie małego serca. Chcemy ich uniknąć, chcemy dla dziecka jak najlepiej, ale nawet ich nie dostrzegamy. Nie zdając sobie z tego sprawy, powielamy je i utrwalamy,
a one, niezauważone, wrastają korzeniami…'